στερνοτύπτης

ὁ, Α

αυτός που χτυπά το στήθος του, στερνοκτύπος*.

[ΕΤΥΜΟΛ. < στέρνον + -τύπτης (< τύπτω «χτυπώ»), πρβλ. μητρο-τύπτης].